Придумайте сказку о разных видных цветах (васильках, ромашках, луговых цветах и др.) и одном из них. Напишите на

Звучит замечательно, давайте создадим сказку о цветах на белорусском языке:

У сяродзіне лясу, дзе дубы стаілі ўжо толкія, а папярэднія віянкі цвітуць у вусніцы сонца, жылі васількі, ромашкі, луговыя цветы і многія іншыя. Васількі былі маленькія, але з блакітнымі пелюсткамі, якія былі глебкімі, як неба. Ромашкі меўчастыя пелюсткі, нібы зоркі на навечным небе. Луговыя цветы былі розныя — ад зяленых да жоўтых і червоных, іх пелюсткі былі як радуга.

Але ўсе цветы гаварыліся і марылі пра тое, як быць самымі прыгожымі на свеце. Нават гліна, па якой іх ростла, ласкава гаварыла імі. Аднак аднаго цвету ў гэтай маленькай групцы не ўдалося ўрэшце надзеліць сябе самымі цудоўнымі пелюсткамі.

Асьмеліўся васількі спытаць: «Чаму вам трымаць нашыя пелюсткі блакітнымі, калі ў нас на гэтым лугу усё блакітнае?»

Ромашка адказала: «Бо яна калярыстая і гламурная, як неба ў самыя цудоўныя моманты.»

Луговыя цветы паставілі свае аргументы: «На лузе ёсць месца для кожнага каляра ў радугу. Нашы пелюсткі — гэта радасць для вачэй.»

Але васількі былі моцна паўпертымі. Іх блакітная каляраўніца мацавала іх: «Мы павінны быць блакітнымі. І наш каляр — гэта найвышэйшы каляр.»

Цветы спробавалі разам аднолькаваць сябе, і васількі апанавалі перамогу. Ад таго часу блакітныя васількі ўзвышаліся над лугам і свецілі як маленькія зоркі на зямлі. Але цветы навучыліся аднаму важнаму уроку — красата ў іхнім рознамастым разносце, і ўсе яны адной роднай сям’і.

Так заканчваецца наша сказка пра васількі, ромашкі, луговыя цветы і іх разносце, якая дзівілася і радавала ўсіх на гэтым невялікім лузе ў сяродзіне лясу.